Chris Killip - Retrospectief

Met zijn empathische, maar vooral eerlijke documentaire blik wordt Chris Killip (VK, 1946 – 2020) gezien als een van de meest invloedrijke naoorlogse Britse fotografen. In de jaren 1970 en 1980 trok hij keer op keer met zijn camera naar Noord-Engeland. Een roerige periode voor deze regio, waarin de ene na de andere grote fabriek zijn deuren sloot. Grote werkeloosheid en armoede waren het gevolg. Killip wist als geen ander de impact van de economische teloorgang vast te leggen en richtte zijn camera en zijn hart op de working class, de mensen die het hardst werden getroffen door de economische aardverschuiving.

Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip, een gevierd fotograaf die nog relatief onbekend is bij het grote publiek. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s.
 

Killips werkwijze kenmerkt zich door nabijheid en het aangaan van een langdurige relatie met gemeenschappen. Hij leefde vaak voor lange tijd bij en met de mensen die hij fotografeerde. Met zijn scherpe observatievermogen legde hij op nietsontziende en tegelijkertijd sympathieke wijze het leven van de gewone mensen vast. Deze manier van werken is voor het eerst goed te zien in zijn langlopende serie Isle of Man (1970 – 1973), waarvoor hij terugkeerde naar zijn geboorteplek. Genadeloos en met tederheid legt hij vast hoe de oorspronkelijke eilandbewoners, veelal boeren en vissers, zich bedreigd voelen door nieuwkomers die hun geld verdienen bij financiële instellingen. 

Nadat Killip in 1975 verhuisde naar Newcastle voor een fellowship bij British Gas, bleef hij in zijn vrije tijd fotograferen. Plaatsen als Skinningrove, Durham en Middlesbrough trokken zijn aandacht. Tegen de achtergrond van scheepsbouw en kolenmijnbouw zag hij de samenhorigheid van gemeenschappen en de industrieën die hen ondersteunden, en bleef lang genoeg om te zien hoe deze groep door de de-industrialisatie in een rap tempo alles verloren. 

Zijn werk wordt beschouwd als een van de voornaamste visuele verslagen van het Groot-Brittannië van de jaren ’80. Killips foto’s vertellen het verhaal van de mensen die de geschiedenis ‘aangedaan werd’: globale ontwikkelingen die lokale gemeenschappen keihard troffen in hun bestaanszekerheid. 
Killip bundelde het werk in het boek In Flagrante, dat werd gepubliceerd in 1988. Het wordt gezien als een van de belangrijkste fotoboeken ooit en is een grote inspiratiebron voor de generaties fotografen na Killip.

Tentoonstelling en publicatie
Deze tentoonstelling is een eerbetoon aan het nalatenschap van Killip. Met meer dan 100 werken is dit retrospectief het meest uitgebreide overzicht, inclusief nooit eerder vertoonde foto’s. De tentoonstelling was eerder te zien in The Photographers Gallery (Londen), The Baltic Centre for Contemporary Art in Gateshead, VK en Deutsche Börse Photography Foundation in Frankfurt. Fotomuseum Den Haag is de laatste locatie. De tentoonstelling is samengesteld door Tracy Marshall-Grant en Ken Grant en geproduceerd in samenwerking met The Photographers Gallery.

Bij de tentoonstelling is de publicatie CHRIS KILLIP 1946 – 2020 verschenen, met teksten van Ken Grant, Gregory Halpern, Lynsey Hanley, Amanda Maddox en Brett Rogers. Het boek is uitgegeven in samenwerking met Thames & Hudson en ontworpen door Niall Sweeney & Nigel Truswell bij Pony Ltd.

Over Chris Killip
Chris Killip werd geboren op Isle of Man. Zijn invloedrijke fotoseries richtten zich op het noorden van Engeland in de jaren 1970 en 1980. Van 1991 tot 2017 was hij hoogleraar Visual and Environmental Studies aan Harvard University. Zijn werk is opgenomen in de collecties van grote musea zoals het Museum of Modern Art in New York, het Victoria and Albert Museum in Londen en het Stedelijk Museum in Amsterdam. Hij ontving in 1989 de Henri Cartier-Bresson Award en werd in 2013 genomineerd voor de Deutsche Börse Photography Foundation Award.