Magnum-fotograaf Bieke Depoorter reist sinds 2011 regelmatig naar Egypte. Zij is er voor het eerst tijdens het begin van de Arabische Lente. Op reis in het land zoekt zij de schaduwkant van de revolte op. In tijden van grote onrust en achterdocht gaat Depoorter elke dag op zoek naar een nieuwe plaats om te overnachten, liefst bij een familie thuis. De fotograaf kijkt voorbij het nieuws en de politiek en zoekt naar de intieme momenten die vaak binnenshuis verborgen worden gehouden. Het Fotomuseum Den Haag toont vanaf 21 oktober een overzicht van dit werk, waarvoor Depoorter eerder dit jaar de prestigieuze talentenprijs Prix Levallois ontving.
Bieke Depoorter wordt in eerste instantie gastvrij begroet, maar nergens binnengelaten. Ze voelt hoe de privésfeer wordt afgeschermd – het lijkt onmogelijk om het vertrouwen van de mensen te winnen. Juist die onmogelijkheid trekt haar aan. Haar zoektocht naar vertrouwen is het begin van een lange reis. Een ontmoeting begint vaak met een kop thee en veel suiker, de uitnodiging van een vrouw die ’s avonds verkoeling zoekt op de drempel voor haar huis. Wie op bezoek komt, krijgt een plaats in de gastenkamer, waar de stoelpoten goudkleurig zijn en de Chinese theekopjes sinds het trouwfeest ongebruikt in de servieskast staan. De scheiding tussen privé en publiek is het witkanten gordijn van het bezoekersvertrek. Daarachter staan de linzen op het vuur, worden haren gevlochten en hangt het schooluniform aan de haak.
Terugkeer naar Egypte
Terwijl ze op zoek is naar verbinding, wordt Depoorter zich steeds bewuster van haar eigen perspectief en positie als buitenstaander, zowel cultureel als in haar rol als fotograaf. In 2017 besluit zij daarom terug te gaan naar Egypte met een eerste versie van haar nieuwe boek, om met de bevolking te praten over de foto’s die zij heeft gemaakt. Toevallige passanten uit het hele land schrijven hun gedachten en ideeën op de fotowerken. Op de beelden wordt geschreven alsof het een stomme film betreft die plots ondertitels krijgt. Er ontstaat zo een fascinerende, meerstemmige conversatie tussen mensen die anders misschien nooit met elkaar in gesprek zouden gaan. Deze nieuwe laag breekt onze westerse blik open en prikt door het vacuüm waarin de beelden zich schijnbaar bevinden. In het Fotomuseum Den Haag presenteert Depoorter deze resultaten naast de oorspronkelijke foto’s.
Over de fotograaf
Bieke Depoorter (1986, Kortrijk, België) is in 2009 afgestudeerd aan het KASK in Gent. In datzelfde jaar wordt zij in het Fotomuseum Den Haag genomineerd voor de Photo Academy Award met haar afstudeerserie Ou Menya. In 2012 wordt Depoorter ‘nominee’ van het befaamde fotocollectief Magnum. Ze wordt vervolgens in 2016 aangenomen als volwaardig lid. In haar fotografie legt zij bijzondere ontmoetingen vast in schilderachtige, vaak filmische beelden. Eerder publiceerde zij het fotoboek Ou Menya met beelden uit Rusland en I am about to call it a day, waarvoor ze door Amerika trok. Tijdens deze drie projecten gaat Bieke Depoorter iedere dag op zoek naar een nieuwe plaats om te slapen. Ze laat haar weg bepalen door een aaneenschakeling van toevallige ontmoetingen, gedreven door verwondering.
Publicatie
Gelijktijdig met de tentoonstelling verschijnt de Nederlandstalige publicatie As it may be / Mumkin bij Uitgeverij Hannibal (ISBN 978 94 9267 717 4; euro 57,50). De Engelstalige editie bij verschijnt bij Aperture (New York) en de Franstalige editie bij Edition Xavier Barral (Parijs).
Partners
De tentoonstelling wordt mede mogelijk gemaakt door Pels Rijcken & Droogleever Fortuijn advocaten en notarissen, hoofdsponsor van het Fotomuseum Den Haag. Tevens met dank aan het Erik Bos Fonds.