Popel Coumou

Kunstenaar-fotograaf Popel Coumou (1978) speelt in haar werk met de belangrijkste elementen van de fotografie: licht, papier en de perceptie van de werkelijkheid. Door haar collages van papier gericht te belichten voegt zij aan het papieren reliëf een derde dimensie toe. Zo komt het platte vlak tot leven. In een ruimte met hoge ramen ontstaat diepte door de naar binnen schijnende zon, op een uitgestrekt grasveld wordt een eenvoudig huisje zichtbaar, en in een donker en desolaat natuurlandschap doemen verlichte geometrische vormen op. Bij andere beelden wordt pas wanneer je goed kijkt duidelijk dat je geen life size objecten ziet maar een miniatuur stilleven van klei, met hier en daar nog een vingerafdruk. Popel Coumou heeft een voorliefde voor lege ruimtes, grafische lijnen en aan abstractie grenzende composities. Speciaal voor Fotomuseum Den Haag maakt Popel Coumou nieuw werk. Voor het eerst blaast ze haar collages op tot groot formaat. Ze reageert hierbij op de architectonische lijnen van het museum en speelt met het licht in de ruimte waardoor haar tentoonstelling zelf een installatie wordt. Popel Coumou nodigt zo de bezoeker uit in haar illusionaire wereld te stappen.

Tijdens haar opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie experimenteerde Popel Coumou voor het eerst met het fotograferen van zelfgecreëerde reliëfs op A4 formaat. In de raadselachtige ruimtes die zo ontstaan zien we zelden personages. Toch zijn er tekenen dat er een mens aanwezig is geweest, zoals een lege stoel of een openstaande deur. Haar werken grenzen niet zelden aan abstractie. Ze onderzoekt hoeveel ze weg kan laten. Toch herkent de toeschouwer in een paar lijnen en schaduw op papier een duidelijke ruimte waar iedere moment een mens in kan stappen. Zo speelt Coumou met de werking van het brein en de herinneringen van de kijker.

Tentoonstelling als installatie

Voor de tentoonstelling Papier en licht in het Fotomuseum heeft Popel Coumou grotendeels nieuw werk gemaakt. Zij laat zich hiervoor onder meer inspireren door het iconische gebouw van het naastgelegen Kunstmuseum van architect H.P. Berlage (1856-1934), maar kijkt ook naar de architectonische lijnen van het Fotomuseum en reageert hierop met een ingreep in de ruimte waardoor de tentoonstelling de vorm van een installatie aanneemt. Tijdens de ontwikkeling van haar nieuwe werk heeft Coumou ontdekt dat een foto als eindproduct in sommige gevallen niet meer nodig is. Ze toont een deel van haar collages als zelfstandige objecten. Hierdoor concentreert zij zich nog verder op de essentie van papier en licht en legt tegelijkertijd haar maakproces bloot. Een speciaal ontworpen lichtplan in de tentoonstellingsruimte maakt de invloed van licht op Coumous werk direct zichtbaar. Het licht is continu in beweging waardoor de werken steeds veranderen. De geduldige en geconcentreerde bezoeker wordt zo beloond met een rijke, haast meditatieve kijkervaring.

Publicatie

Tijdens de tentoonstelling verschijnt de publicatie “Popel Coumou, Paper and Light”, een overzicht van haar werk tot nu toe, vormgegeven door –SYB- met tekstbijdragen van Els Barents en Willemijn van der Zwaan.

De tentoonstelling is mede tot stand gekomen met dank aan het Mondriaan Fonds.